Καρκίνος Ωοθήκης

Πόσο συχνός είναι ο καρκίνος των ωοθηκών;

Ποιοι έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να νοσήσουν από καρκίνο των ωοθηκών;

Ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος για τις γυναίκες που δεν έχουν τεκνοποιήσει, για όσες είχαν πρόωρη εμμηναρχή ή καθυστερημένη εμμηνόπαυση, καθώς και για τις γυναίκες που φέρουν τις γονιδιακές μεταλλάξεις BRCA-1 και BRCA-2 (όπως και στον καρκίνο μαστού). Άλλοι παράγοντες κινδύνου είναι το οικογενειακό ιστορικό, που μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο έως και 15% καθώς και η παχυσαρκία, η οποία φαίνεται πως αυξάνει τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου αλλά και τη συχνότητα επιθετικότερων μορφών. Αντιθέτως, παράγοντες που μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο είναι η χρήση αντισυλληπτικών δισκίων (ανάλογα με τα χρόνια χρήσης), η τεκνοποίηση, ο θηλασμός, η άσκηση και η διατήρηση του σωματικού βάρους σε φυσιολογικά επίπεδα.

Υπάρχουν συμπτώματα ενδεικτικά του καρκίνου των ωοθηκών;

Τα δύο τρίτα των ασθενών με καρκίνο ωοθηκών διαγιγνώσκονται σε προχωρημένο στάδιο καθώς στα αρχικά στάδια η νόσος είναι συνήθως ασυμπτωματική. Τα συμπτώματα είναι μη ειδικά και μπορεί να περιλαμβάνουν άλγος στην πύελο ή στην κατώτερη κοιλιακή χώρα, ανορεξία ή αίσθημα πρόωρου κορεσμού, κοιλιακή διάταση, άλγος κατά τη σεξουαλική επαφή, συχνοουρία, δυσκοιλιότητα, διαταραχές εμμήνου ρύσεως, άλγος στη ράχη, εύκολη κόπωση και απώλεια βάρους.

Σε ποιες εξετάσεις υποβάλλεται ένας ασθενής με υποψία καρκίνου των ωοθηκών;

Ο απεικονιστικός έλεγχος που γίνεται στην περίπτωση υποψίας καρκίνου ωοθηκών περιλαμβάνει το υπερηχογράφημα (διακοιλιακό ή διακολπικό), την αξονική ή/και τη μαγνητική τομογραφία κοιλίας.

Πως τίθεται η διάγνωση του καρκίνου των ωοθηκών;

Η διάγνωση της νόσου γίνεται με βιοψία της βλάβης στην ωοθήκη. Στην περίπτωση που υπάρχει ασκίτης (συλλογή υγρού στην κοιλιά), λαμβάνεται δείγμα του υγρού και η κυτταρολογική εξέταση του μπορεί να θέσει επίσης διάγνωση εφόσον ανιχνευτούν καρκινικά κύτταρα. Ο δείκτης CA-125, συχνά ανευρίσκεται αυξημένος σε ασθενείς με καρκίνο ωοθηκών και χρησιμοποιείται για να αξιολογηθεί η ανταπόκριση στη θεραπεία και όχι για τη διάγνωση της νόσου. Ο θεράπων ιατρός αποφασίζει επίσης αν σε γυναίκες με καρκίνο των ωοθηκών θα χρειαστεί γενετικός έλεγχος για μεταλλάξεις και καθοδηγεί κατάλληλα και τις συγγενείς τους.

Ποιες είναι σήμερα οι διαθέσιμες θεραπείες;

Η θεραπευτική προσέγγιση των ασθενών με καρκίνο των ωοθηκών περιλαμβάνει χειρουργική αντιμετώπιση, χημειοθεραπεία, ακτινοθεραπεία, ορμονοθεραπεία και στοχευμένη (targeted) θεραπεία, είτε μεμονωμένα είτε συχνότερα σε κάποιο συνδυασμό. Σε νέες γυναίκες που βρίσκονται σε αρχικό στάδιο, η περιορισμένη χειρουργική θεραπεία έχει ένδειξη, με σκοπό τη διατήρηση της γονιμότητας της. Σε μεγαλύτερης ηλικίας γυναίκες και σε πιο προχωρημένα στάδια αφαιρούνται οι ωοθήκες και η μήτρα καθώς και ιστοί που είναι διηθημένοι από καρκινικά κύτταρα. Μετά το χειρουργείο συνήθως ακολουθεί χημειοθεραπεία για την εξάλειψη της νόσου που πιθανόν έχει απομείνει. Κάποιες φορές η χημειοθεραπεία μπορεί να προηγείται της χειρουργικής αφαίρεσης με σκοπό τη σμίκρυνση του όγκου και την αποτελεσματικότερη αφαίρεση του.

Όλοι οι ασθενείς με καρκίνο των ωοθηκών λαμβάνουν την ίδια θεραπεία;

Η θεραπευτική στρατηγική που θα ακολουθηθεί σε κάθε ασθενή καθορίζεται από την έκταση της νόσου και την κατάσταση της υγείας της ασθενούς και είναι πάντοτε εξατομικευμένη.