Ποιοι έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να νοσήσουν από ηπατοκυτταρικό καρκίνο;
Ηπατοκυτταρικός Καρκίνος
Επιδημιολογία
Πόσο συχνός είναι ο ηπατοκυτταρικός καρκίνος;
Ο ηπατοκυτταρικός καρκίνος είναι ο πιο συχνός τύπος καρκίνου που προέρχεται από το ήπαρ και αποτελεί την πιο συχνή αιτία θανάτου σε ασθενείς με κίρρωση. Για άγνωστους λόγους φαίνεται να εμφανίζεται συχνότερα στους άντρες από ό,τι στις γυναίκες.
Παράγοντες Κινδύνου - Πρόληψη
Ο κίνδυνος ανάπτυξης ηπατοκυτταρικού καρκινώματος σε κιρρωτικό ήπαρ μετά από 20 χρόνια είναι περίπου 5% στις γυναίκες και 20% στους άντρες. Σχετίζεται συχνά με χρόνια λοίμωξη από ηπατίτιδα Β ή C καθώς και με κατάχρηση αλκοόλ. Σπάνια νοσήματα, όπως η αιμοχρωμάτωση και η ανεπάρκεια α-1 αντιθρυψίνης, αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης ηπατοκυτταρικού καρκίνου.
Συμπτωματολογία
Υπάρχουν συμπτώματα ενδεικτικά του ηπατοκυτταρικού καρκίνου;
Σε ασθενείς με κίρρωση, η ανάπτυξη ηπατοκυτταρικού καρκινώματος οδηγεί συχνά σε ταχεία επιδείνωση της ήδη διαταραγμένης ηπατικής λειτουργίας γεγονός που μπορεί να καθυστερήσει τη διάγνωση, καθώς μπορεί να θεωρηθεί εσφαλμένα ως εξέλιξη της κίρρωσης. Τα συμπτώματα είναι μη ειδικά καθώς οφείλονται κυρίως στην υποκείμενη κίρρωση και περιλαμβάνουν πόνο στην κοιλιά, ίκτερο (κίτρινο χρώμα του δέρματος και των επιπεφυκότων), ασκίτη (συλλογή υγρού στην κοιλιά), διαταραχές στην πήξη του αίματος με εκχυμώσεις δέρματος ή αιμορραγικές εκδηλώσεις, ανορεξία, απώλεια βάρους, ναυτία και έμετοι. Σε ασθενείς χωρίς κίρρωση μπορεί να εμφανίζεται μόνο με άλγος στην κοιλιά και ψηλαφητή μάζα στην περιοχή του ήπατος. Είναι δυνατόν επίσης να εκδηλωθούν συμπτώματα όπως διάχυτα άλγη από μεταστατική νόσο των οστών.
Διαγνωστική Προσέγγιση
Σε ποιες εξετάσεις υποβάλλεται ένας ασθενής με υποψία ηπατοκυτταρικού καρκίνου;
Ο έλεγχος της ηπατικής λειτουργίας με εξετάσεις αίματος είναι συνήθως παθολογικός, αλλά αυτό από μόνο του δεν αποτελεί κριτήριο διάγνωσης ηπατοκυτταρικού καρκίνου. Βοηθητική στη διάγνωση της νόσου είναι η μέτρηση του δείκτη άλφα-φετοπρωτεΐνη (a-FP). Σε ασθενείς με κίρρωση, επίπεδα <10 ng/ml απομακρύνουν τη διάγνωση, ενώ τιμές >500 ng/ml σχεδόν επιβεβαιώνουν τη νόσο. Ο έλεγχος του ήπατος με υπερηχογράφημα ή με αξονική τομογραφία συνήθως αναδεικνύει την παρουσία μια μεγάλης μάζας ή πολλαπλών μικρότερων, αλλά όταν συνυπάρχει κίρρωση ήπατος, η ύπαρξη κιρρωτικών όζων μπορεί να κάνει δύσκολη τη διαφορική διάγνωση μεταξύ κίρρωσης και καρκίνου.
Πως τίθεται η διάγνωση του ηπατοκυτταρικού καρκίνου;
Η βιοψία της βλάβης επιβεβαιώνει τη διάγνωση όμως μπορεί να μην είναι δυνατόν να πραγματοποιηθεί λόγω επιβάρυνσης της ηπατικής λειτουργίας και των διαταραχών πήξης.
Θεραπευτική Αντιμετώπιση
Ποιες είναι σήμερα οι διαθέσιμες θεραπείες;
Αναλόγως με την έκταση της νόσου ακολουθούνται τοπικές ή συστηματικές θεραπείες: χειρουργική εξαίρεση, λιγότερο επεμβατικές τεχνικές όπως θερμοκαυτηρίαση με ραδιοσυχνότητες ή με ραδιοκύματα, ενδοαρτηριακός εμβολισμός, χημειοεμβολισμός και κρυοπηξία, θεραπείες με ειδικά φάρμακα που εμποδίζουν τον πολλαπλασιασμό των καρκινικών κυττάρων και προάγουν την απόπτωση τους και τέλος χημειοθεραπεία.